Κάποτε ὁ Σουλτάνος τῆς Τουρκίας ἤθελε νά κηρύξει ὁλοκληρωτικό ἱερό πόλεμο κατά τῶν Περσῶν. Εἶχε ὅμως ἕνα πρόβλημα: οἱ Πέρσες ἦταν καί αὐτοί Μωαμεθανοί καί ὁ ἱερός πόλεμος κηρύσσεται μόνον πρός τούς «ἀπίστους». Τί ἔκανε λοιπόν; Ἀφοῦ συμβουλεύθηκε τούς νομοδιδασκάλους τοῦ Κορανίου, ἔβγαλε ἕνα φιρμάνι, ἕναν φετβά, καί κήρυξε τούς Πέρσες σχισματικούς. Μετά ἀπό αὐτό μπορούσε νά τούς κηρύξει καί «ἱερό πόλεμο» (τζιχάντ), ὁπότε οἱ στρατιῶτες του πολεμοῦσαν μέ περισσότερο φανατισμό, θεωρῶντας ὅτι ἄν σκοτώνονταν στό πεδίο τῆς μάχης θά πήγαιναν στόν Παράδεισο τοῦ Ἀλλάχ!
Κάτι παρόμοιο ἔγινε καί στήν περίπτωση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου...
